SORU: Süfyani Medine’yi istila edecek mi? Mehdi (a.s) Mansur’la birlikte Tâif dağlarına kaçacak mı? Mekke Emiri ihanet edecek mi? Nefs-i Zekiyye öldürülecek mi?
CEVAP:
(Süfyani’nin) zulmü (askerleri), memleketlere (devletlere) yayılır ta ki Horasan topraklarındaki doğu (memleketlerinin) çoğuna ulaşır… (Süyani’nin askerleri) her yerde Horasan ahalisini ararlar. Süfyani Medine’ye bir bölük asker gönderir, Rasûlullah (s.a.v)’in Ehli Beyti’nden gücü yettikleri herkesi yakalarlar ve Benî Hâşim’den erkekleri ve kadınları öldürürler. Benî Hâşim’den bir taife/gurup insan Kûfe’ye götürülür ve geri kalanları ise çöllere/ıssız yerlere dağıtılırlar. İşte bu durumda yedi kişiyle birlikte Mehdi ve “Mubeyyid (Mubeyyad)” bir rivayette “Mansur” (denilen kişi) Mekke’ye kaçarlar ve orada gizlenirler. Bunun üzerine Medine Emiri Mekke Emirine; “İsimlerini yazarak falan ve falan size gelirse (öldürün)” diye mektup yazar/haber gönderir. Bu durum Mekke Emirine ağır gelir. Sonra aralarında konuşup gizlice anlaşırlar ve (Mehdi, Mansur ve beraberlerindeki 7 kişi) geceleyin Mekke Emirine gelirler ve ona iltica ederler/sığınırlar. Bunun üzerine Mekke Emiri; “Emniyet içinde çıkabilirsiniz (Mekke’den ayrılabilirsiniz)” der, ancak sonra Mekke Emiri “(Mehdi, Mansur ve beraberlerindeki 7 kişiden) iki kişiye adam gönderir, birisini öldürür, diğeri ise bekletilir. Nefs-i Zekiyye’yi Rükn ile Makam (Haceru’l-Esved ile Makam-ı İbrahim) arasında öldürürler ki, işte o an Allah (c.c) ve Semavat Ehli gazaba gelir. Sonra (iki kişiden diğer sağ kalanı, Mehdi’ye ve) arkadaşlarına gidip durumu haber verir. Bunun üzerine (Mehdi, Mansur ve beraberlerindekiler Mekke’den) çıkarlar ve Tâif dağlarından bir dağa gelirler ve orada ikamet ederler, insanlara (bu dağdan) elçiler gönderirler, insanlar da onlara dönüp katılırlar. Hal böyle olunca Mekke ahalisi onlarla (Mehdi, Mansur ve beraberlerindekilerle) savaşır, Mekke ahalisini hezimete uğratırlar ve Mekke’ye girerler, Mekke Emirini öldürürler ve Mehdi’nin zuhuruna (ortaya çıkışına) kadar Mekke’de kalırlar… (Bunları Nuaym b. Hammâd rivayet etmiştir…)
(el-İşâatü li-Eşrâti’s-Sâati, Müellif; Şerif, Seyyid Muhammed b. Rasûl el-Hüseynî el-Berzencî)
