عَنْ أَبِي بَرْزَةَ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: لَا تَزُولُ قَدَمَا عَبْدٍ حَتّٰى يُسْأَلَ عَنْ أَرْبَعَةٍ: عَنْ جَسَدِهِ ف۪يمَا أَبْلَاهُ، وَعُمْرِهِ ف۪يمَا أَفْنَاهُ، وَمَالِهِ مِنْ أَيْنَ اكْتَسَبَهُ وَف۪يمَا أَنْفَقَهُ، وَعَنْ حُبِّ أَهْلِ الْبَيْتِ. فَقِيلَ: يَا رَسُولَ اللّٰهِ، فَمَا عَلَامَةُ حُبِّكُمْ؟ فَضَرَبَ بِيَدِهِ عَلٰى مَنْكِبِ عَلِيٍّ رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُ
31.HADİS
Ebû Berze (r.a.)’dan rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurdu: “Dört şeyden sual edilmedikçe, kulun ayakları (Rabbinin huzurundan) ayrılmaz: Bedenini nerede çürüttüğünden, ömrünü nerede harcadığından, malını nereden kazanıp nereye harcadığından ve Ehl-i Beytin sevgisinden.” Bunun üzerine: “Yâ Rasûlallah! Sizi sevmenin alameti nedir?” dendi. (Rasûlullah da), eliyle Ali (r.a)’ın omzuna vurdu… (Taberânî, Mu’cemu’l-Evsat, Babu’l Elif, Men İsmuhu Ahmed)
