عَنِ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ قَالَ: أَقْبَلْنَا مَعَ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي حَجَّتِهِ الَّتِي حَجَّ. فَنَزَلَ فِي بَعْضِ الطَّرِيقِ، فَأَمَرَ الصَّلَاةَ جَامِعَةً، فَأَخَذَ بِيَدِ عَلِيٍّ رَضِيَ اللّٰهُ عَنْهُ فَقَالَ: أَلَسْتُ أَوْلٰى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ؟ قَالُوا: بَلٰى. قَالَ: أَلَسْتُ أَوْلٰى بِكُلِّ مُؤْمِنٍ مِنْ نَفْسِهِ؟ قَالُوا: بَلٰى. قَالَ: فَهٰذَا وَلِيُّ مَنْ أَنَا۬ مَوْلَاهُ. اَللّٰهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ. اَللّٰهُمَّ عَادِ مَنْ عَادَاهُ
20.HADİS
Berâ b. Âzib (r.a)’dan rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.v.)’in yaptığı hacda biz de beraberinde yola çıkmıştık. Yolun bir kısmında konakladı ve cemaatle namaz kılma emrini verdi. Bu sırada, Ali’nin elinden tuttu ve (ashabına): “Ben mü’minlere kendi nefislerinden evla değil miyim?” dedi. (Sahâbeler): “Evet (evlasın)!” dediler. (Rasûlullah): “Ben her mü’mine, kendi nefsinden evla değil miyim?” buyurdu. (Sahâbeler): “Evet (evlasın)!” dediler. (Rasûlullah): “(O halde) işte bu (Ali), Ben kimin velîsi isem onun velîsidir! Ey Allah’ım kim onu velî edinirse Sende onun velîsi ol, kim ona düşmanlık ederse Sende ona düşmanlık et” buyurdu… (İbn-i Mâce, Mukaddime)
