ELLİNCİ MENKIBE
(Hz. Pîr’in Medresesinin Kapısından Geçen Her Müslüman Kimsenin Kabir Azabının Bağışlanacağı )
İsa b. Abdullah’tan rivayetle, dedi ki:
– Şeyh Muhyiddin Abdulkadir’i şöyle derken işittim:
– Herhangi Müslüman bir kimse medresemin kapısından geçse, muhakkak kıyamete kadar kabir azabından emin olur, azabı hafifletilir (dindirilir, bağışlanır).
(Ravi devamla) dedi ki:
– Ona (Şeyh’e) Bağdat ahalisinden bir genç geldi ve;
– Babam öldü. Onu dün gece rüyada gördüm. Kabrinde azap gördüğünü anlattı ve bana: “Şeyh Abdulkadir’e git ve benim için ondan dua iste” dediğini söyledi. Bunun üzerine (Şeyh):
– Medresemin kapısından hiç geçti mi? dedi. (O):
– Evet, dedi. Bunun üzerine (Şeyh) sustu. (Ölen adamın) çocuğu ertesi gün tekrar geldi ve;
– (Babamı) dün gece müjdeli (sevinçli) gördüm, üzerinde de yeşil bir hediye elbise vardı. Bana:
– Şeyh Muhyiddin Abdulkadir’in bereketiyle muhakkak Allah benden azabı kaldırdı ve (bu) gördüğün (elbiseyi) giydirildim. Ey evladım, sana lazım gelen ondan hiç ayrılmamandır, dedi. Şeyh:
– Şüphesiz Rabbim -azze ve celle- bana, Müslümanlardan medresemin kapısından geçen kimselerin azabını hafifleteceğini (dindirilip, bağışlanacağını) vaat etti, dedi…
——————————-
(Ravi) dedi ki:
– Bir gün (Şeyh’in meclisinde) hazır bulundum. O’na:
– Babu’l Ezc” yanında bir kaç gün (önce) defnolunmuş bir ölünün kabrinden çığlıkları duyuluyor, denildi. Bunun üzerine (Şeyh):
– Benden bir hırka giydi mi? dedi. (Onlar):
– Bu hususta bilgimiz (haberimiz) yok, dediler. (Şeyh):
– Meclisimde hazır bulundu mu? dedi. (Onlar):
– Bu hususta bilgimiz (haberimiz) yok, dediler. (Şeyh):
– Yemeğimden yedi mi? dedi. (Onlar):
– Bu hususta bilgimiz (haberimiz) yok, dediler. (Şeyh):
– Haddi aşan (ihmal edip fırsatı kaçıran) hüsrana daha layıktır, dedi ve heybet onu (azametli) kılar ve vakar onu kaplar hâlde bir saat başını öne eğip sustu. Sonra:
– Melekler bana: “O senin yüzünü gördü ve senin hakkında hüsnü zan besledi. Allah Teâlâ da bundan ötürü ona rahmet eyledi” dediler, dedi.
(Ravi) dedi ki:
– Bu olanlardan sonra zaman zaman insanların (o mezara) gidişleri tekerrür etti (fakat) bundan sonra (o ölünün) çığlığı hiç duyulmadı. Allah bereketlerini üzerimize daim eylesin…
(Hulâsatu’l-Mefâhir fî Menâkıbı’ş-Şeyh Abdulkâdir)
Bu yazı yorumlara kapalı.