ONUNCU MENKIBE
(Hz. Pîr’in Allah’ın İzniyle Bazı Hayvanları Diriltmesi)
Ebu Hasan Ali b. Abdullah b. Ebu Bekir Ezherî Bağdadi, Ebu Muhammed Abdulvahid b. Salih b. Yahya Kuraşi Bağdadi ve Şeyh İmam Ebu Abdullah ibni Allame Ebu İshak İbrahim b. Abdulvahid Mukaddesî muttasıl senetleriyle olan rivayetlerinde dediler ki:
Bir kadın çocuğuyla birlikte Şeyh Abdulkadir (r.a)’e geldi ve ona:
– Şüphesiz ben bu oğlumun kalbinin sana şiddetli biçimde tutulmuş olduğunu gördüm. Allah (c.c) için hakkımdan sana feragat ettim, dedi.
Şeyh (r.a) de onu kabul etti, ona (çocuğa), selefi (salihinin) yoluna suluk etmesini ve mucahedeyi emretti. Bir gün annesi (çıkageldi ve) çocuğun yanına girdi. Onu açlıktan ve uykusuzluktan (rengi) sararmış ve (bedeni) zayıflamış, arpadan mamul ekmek çöreği yerken buldu. (Sonra) Şeyhin yanına girdi, önünde bir kabın içinde haşlanmış tavuğun kemikleri duruyordu, onu yemişti. (Kadın):
– Ey Efendim, sen tavuk yiyorsun, oğlum ise arpa ekmeği yiyor, dedi. Bunun üzerine (Şeyh) elini o dağılmış kemiklerin üzerine koydu ve tavuk noksansız (düzgün) olarak kalktı, gıdakladı. Böylece Şeyh:
– Eğer senin oğlun da böyle olursa, ne zaman isterse bunu (tavuğu) yer, dedi…
—————————-
Ravi dedi ki: Şiddetli rüzgârın olduğu bir günde, bir çaylak kuşu (Şeyhin) meclisinden geçti ve öttü (böyle yapmaya devam etti). Orada bulunanların dikkatini dağıttı, kargaşa meydana geldi. Bunun üzerine (Şeyh):
– Ey rüzgâr bu çaylağın başını al, dedi. Hemen o an (çaylağın bedeni) bir tarafa, kafası bir tarafa düştü. Böylece Şeyh kürsüden indi (çaylağı) bir eline aldı, diğer eliyle de onu meshetti ve “Bismillahirrahmanirrahim” dedi. (Çaylak) o an canlandı ve uçtu. İnsanlar da bunu seyrettiler (buna şahit oldular)…
(Hulâsatu’l-Mefâhir fî Menâkıbı’ş-Şeyh Abdulkâdir)
