عَنْ أَسْمَاءَ بِنْتِ عُمَيْسٍ قَالَتْ: كُنْتُ ف۪ي زِفَافِ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَلَمَّا أَصْبَحْنَا جَاءَ النَّبِيُّ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَضَرَبَ الْبَابَ، فَفَتَحَتْ لَهُ أُمُّ أَيْمَنَ الْبَابَ فَقَالَ: يَا أُمَّ أَيْمَنَ ادْعِي لِي أَخِي. قَالَتْ: هُوَ أَخُوكَ وَتُنْكِحُهُ؟ قَالَ: نَعَمْ يَا أُمَّ أَيْمَنَ. وَسَمِعْنَ النِّسَاءُ صَوْتَ النَّبِيِّ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَتَنَحَّيْنَ. قَالَتْ: وَاخْتَبَأْتُ أَنَا ف۪ي نَاحِيَةٍ قَالَتْ: فَجَاءَ عَلِيٌّ فَدَعَا لَهُ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَنَضَحَ عَلَيْهِ مِنَ الْمَاءِ. ثُمَّ قَالَ: ادْعُوا لِي فَاطِمَةَ فَجَاءَتْ خَرِقَةً مِنَ الْحَيَاءِ. فَقَالَ لَهَا: قَدْ -يَعْنِي-أَنْكَحْتُكِ أَحَبَّ أَهْلِ بَيْتِي اِلَىَّ. وَدَعَا لَهَا وَنَضَحَ عَلَيْهَا مِنَ الْمَاءِ فَخَرَجَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَرَأَى سَوَادًا فَقَالَ: مَنْ هٰذَا؟ قُلْتُ: أَسْمَاءُ. قَالَ: ابْنَةُ عُمَيْسٍ. قُلْتُ: نَعَمْ. قَالَ: كُنْتِ ف۪ي زِفَافِ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تُكْرِمِينَهُ؟ قُلْتُ: نَعَمْ. قَالَتْ: فَدَعَا لِي
25.HADİS
Esmâ binti Umeys (r.anhâ)’dan rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.v)’in kızı Fâtımâ’nın zifafında (yardım için) bulundum. Sabaha erdiğimizde Nebi (s.a.v.) geldi ve kapıya vurdu. Kendisine kapıyı Ümmü Eymen açtı. (Rasûlullah): “Ey Ümmü Eymen! Bana kardeşimi (yani Ali’yi) çağır” buyurdu. (Ümmü Eymen) dedi ki: “O (hem) senin kardeşin, (hem de kızını) ona mı nikâhlıyorsun!” (Rasûlullah): “Evet, ey Ümmü Eymen” buyurdu. (Fâtımâ’ya yardım için gelen) kadınlar, Nebi (s.a.v)’in sesini duydular ve bir köşeye çekildiler. (Esmâ bint-i Umeys) dedi ki: Ben de bir köşede gizlendim. Dedi ki: (Sonra) Ali geldi, Rasûlullah (s.a.v) ona dua etti ve üzerine biraz su serpti. Sonra: “Bana Fâtımâ’yı çağırın” buyurdu. Fâtımâ hayâdan, çekinerek (ve duraksayarak) geldi. (Rasûlullah) ona: “Seni, ehl-i beytimin bana en sevgili olanına nikâhladım” buyurdu, ona dua etti ve üzerine biraz su serpti. (Sonra) Rasûlullah (s.a.v) (oradan) çıktı ve (çıkarken) bir karaltı gördü. “O kim?” buyurdu. “Esmâ” dedim. “Umeys’in kızı mı?” buyurdu. “Evet” dedim. “Rasûlullah’ın kızına hürmet (ve yardım) için mi (burada) bulunuyorsun?” buyurdu. “Evet” dedim. (Esmâ) dedi ki: “Bunun üzerine (Rasûlullah) bana dua etti…” (Nesâî, Sünen-i Kübrâ, Hasâis)
