عَنْ أَبِى حَازِمٍ أَنَّهُ سَمِعَ سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ وَهُوَ يُسْأَلُ عَنْ جُرْحِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: أَمَا وَاللّٰهِ إِنِّى لَأَعْرِفُ مَنْ كَانَ يَغْسِلُ جُرْحَ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَمَنْ كَانَ يَسْكُبُ الْمَاءَ، وَبِمَا دُووِىَ -قَالَ-: كَانَتْ فَاطِمَةُ عَلَيْهَا السَّلَامُ بِنْتُ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تَغْسِلُهُ، وَعَلِىُّ بْنُ أَبىِ طَالِبٍ يَسْكُبُ الْمَاءَ بِالْمِجَنِّ، فَلَمَّا رَأَتْ فَاطِمَةُ أَنَّ الْمَاءَ لَا يَزِيدُ الدَّمَ إِلَّا كَثْرَةً، أَخَذَتْ قِطْعَةً مِنْ حَصِيرٍ، فَأَحْرَقَتْهَا وَأَلْصَقَتْهَا، فَاسْتَمْسَكَ الدَّمُ، وَكُسِرَتْ رَبَاعِيَتُهُ يَوْمَئِذٍ، وَجُرِحَ وَجْهُهُ، وَكُسِرَتِ الْبَيْضَةُ عَلٰى رَأْسِهِ
19.HADİS
Ebû Hâzim’den rivayet edildiğine göre; kendisi Sehl b. Sa’d’ı, Rasûlullah (s.a.v)’in (uhud savaşındaki) yarasından soruluyorken işitti, (o) şöyle dedi: Allah’a yemin olsun ki, şüphesiz ben Rasûlullah (s.a.v)’in yarasını yıkayanı, suyu dökeni ve neyle tedavi olunduğunu biliyorum. -(Sehl devamla) şöyle dedi-: Rasûlullah (s.a.v)’in kızı Fâtımâ (a.s) (yarayı) yıkıyordu. Ali b. Ebî Tâlib de kalkanla su döküyordu. Fâtımâ suyun kanı ancak artırmaktan başka bir şey yapmadığını görünce bir hasır parçası aldı. Onu (kül oluncaya kadar) yaktı ve (yaraya) yapıştırdı. Böylece kan kesildi. O gün, (Rasûlullah’ın) yan dişi kırıldı, yüzü yaralandı ve başındaki miğferi parçalandı… (Buhârî, Meğâzî)
