عَنْ مُعَاوِيَةَ قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَمُصُّ لِسَانَهُ -أَوْ قَالَ شَفَتَهُ – يَعْنِي الْحَسَنَ بْنَ عَلِيّ صَلَواتُ اللّٰهُ عَلَيْهِ- وَإِنَّهُ لَنْ يُعَذَّبَ لِسَانٌ -أَوْ شَفَتَانِ- مَصَّهُمَا رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
13.HADİS
Muâviye (r.a)’dan rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: “Ben Rasûlullah (s.a.v)’i onun – yani Hasan b. Ali (r.anhumâ)’nın- dilini -veya dudağını, dedi- emerken gördüm. Şüphesiz Rasûlullah (s.a.v)’in emdiği dil -veya dudaklar- azap olunmazlar…” (Müsned, Ahmed b. Hanbel; Müsnedü’ş-Şâmiyyîn, Hadîsü Muâviye)
