عَنْ عُمَارَةَ بْنِ عُمَيْرٍ قَالَ: لَمَّا جِيءَ بِرَأْسِ عُبَيْدِ اللّٰهِ بْنِ زِيَادٍ وَأَصْحَابِهِ نُضِّدَتْ فِي الْمَسْجِدِ فِي الرَّحَبَةِ، فَانْتَهَيْتُ إِلَيْهِمْ وَهُمْ يَقُولُونَ قَدْ جَاءَتْ قَدْ جَاءَتْ. فَإِذَا حَيَّةٌ قَدْ جَاءَتْ تَخَلَّلَ الرُّؤُوسَ حَتّٰى دَخَلَتْ ف۪ي مَنْخَرَيْ عُبَيْدِ اللّٰهِ بْنِ زِيَادٍ، فَمَكَثَتْ هُنَيْهَةً، ثُمَّ خَرَجَتْ فَذَهَبَتْ حَتّٰى تَغَيَّبَتْ، ثُمَّ قَالُوا: قَدْ جَاءَتْ قَدْ جَاءَتْ. فَفَعَلَتْ ذٰلِكَ مَرَّتَيْنِ أَوْ ثَلَاثًا
1.HADİS
Ümâra b. Umeyr’den rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: Ubeydullah b. Ziyâd ve adamlarının başları getirildiğinde Rahabe’deki mescitte dizildi (teşhir edildi). (Ben de) yanlarına vardım, (oradaki halk), “Geldi, geldi!” diyorlardı. Meğer bir yılan gelmiş, başların arasında dolaşıyor. Nihayet Ubeydullah b. Ziyâd’ın iki burun deliğinden girdi. Kısa bir süre kaldı. Sonra çıkıp gitti, nihayet kayboldu. Sonra (yine): “Geldi, geldi!” dediler. (Yılan) bunu iki veya üç kere yaptı…” (Tirmizî, Menâkıb)
