عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ زَوْجِ النَّبِىِّ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَتْ: بَيْنَمَا رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ف۪ى بَيْتِى إِذْ قَالَتِ الْخَادِمُ: إِنَّ عَلِيًّا وَفَاطِمَةَ بِالسُّدَّةِ. قَالَ: قُومِى عَنْ أَهْلِ بَيْتِى. قَالَتْ: فَقُمْتُ فَتَنَحَّيْتُ فِى نَاحِيَةِ الْبَيْتِ قَرِيبًا، فَدَخَلَ عَلِىٌّ وَفَاطِمَةُ وَمَعَهُمَا الْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ صَبِيَّانِ صَغِيرَانِ، فَأَخَذَ الصَّبِيَّيْنِ فَقَبَّلَهُمَا وَوَضَعَهُمَا ف۪ى حِجْرِهِ، وَاعْتَنَقَ عَلِيًّا وَفَاطِمَةَ، ثُمَّ أَغْدَفَ عَلَيْهِمَا بِبُرْدَةٍ لَهُ، وَقَالَ: اللّٰهُمَّ إِلَيْكَ لَا إِلَى النَّارِ أَنَا۬ وَأَهْلُ بَيْتِى. قَالَتْ: فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللّٰهِ وَأَنَا۬؟ فَقَالَ: وَأَنْتِ
98.HADİS
Nebi (s.a.v.)’in zevcesi Ümmü Seleme (r.anhâ)’dan rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.v.) evimde olduğu bir sırada hizmetçi (geldi) ve: “Ali ve Fâtımâ kapıdalar” dedi. (Rasûlullah bana): “Ehl-i Beytim (geldi bir köşeye) çekil” buyurdu. (Ümmü Seleme) dedi ki: Ben de kalktım ve evin yakın bir köşesine çekildim. (Sonra o vakit henüz) küçük bir çocuk olan Hasan ve Hüseyin de beraberlerinde olduğu halde, Ali ve Fâtımâ girdi. (Rasûlullah) iki çocuğu aldı, onları öptü ve kucağına oturttu. (Sonra) Ali ve Fâtımâ’ya sarıldı. Sonra kendisine ait bir giysiyi (veya örtüyü) o ikisinin üzerine attı ve; “Allah’ım, Ben ve Ehl-i Beytim cehenneme değil, sana!” buyurdu. (Ümmü Seleme) dedi ki: Ben; “Yâ Rasûlallah, ya ben” dedim. (Rasûlullah): “Sen de!” buyurdu… (Müsned, Ahmed b. Hanbel, Müsnedü’n-Nisâ, Hadîsü Ümmi Seleme)
