اَلْحَدِيثُ الثَّامِنُ
أَخْرَجَ أَحْمَدُ وَأَبُو يَعْلٰي عَنْ أَبِى سَعِيدٍۨ الْخُدْرِيِّ أَنَّ رَسُولَ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِنِّى أُوشَكُ أَنْ أُدْعٰى فَأُجِيبَ، وَإِنِّي تَارِكٌ ف۪يكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ اللّٰهِ وَعِتْرَتِى أَهْلَ بَيْتِي، وَإِنَّ اللَّطِيفَ الْخَبِيرَ أَخْبَرَنِى أَنَّهُمَا لَنْ يَتَفَرَّقَا حَتّٰى يَرِدَا عَلَىَّ الْحَوْضَ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَخْلُفُونِى فِيهِمَا
8.HADİS
(Ahmed ve Ebû Ya’lâ tahriç etti…)
Ebû Saîd el-Hudrî (r.a.)’dan rivayet edildiğine göre, muhakkak Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “Muhakkak benim (Rabbimin elçisi tarafından) çağrılıp da icabet edeceğim (zaman) yakındır. Hiç şüphesiz ben, size iki ağırlık[1] bırakıyorum: Allah’ın Kitabı ve itratım (yani) ehl-i beytim. Muhakkak Latîf ve Habîr (olan Allah) bana, (bu) ikisinin, (Kevser) Havuzu’nun başında bana varıncaya kadar birbirinden asla ayrılmayacağını bildirdi. (Öyleyse) o ikisi hakkında, (ardımdan) bana nasıl bir halef olacağınıza bakın…”
[1] Kur’an ve Ehl-i Beyt için “iki ağırlık” denmesi hususunda şunlar söylenmiştir:
a) O ikisine tutunup onlarla amel etmek ağır bir mükellefiyettir…
b) Onların şan, şeref ve kadirlerinin yüceliğini bildirmek içindir…
