عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبِي سَلَمَةَ رَبِيبِ النَّبِيِّ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ هٰذِهِ الْاٰيَةُ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ “اِنَّمَا يُر۪يدُ اللّٰهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْه۪يرًا” ف۪ي بَيْتِ أُمِّ سَلَمَةَ فَدَعَا فَاطِمَةَ وَحَسَنًا وَحُسَيْنًا فَجَلَّلَهُمْ بِكِسَاءٍ وَعَلِيٌّ خَلْفَ ظَهْرِهِ فَجَلَّلَهُ بِكِسَاءٍ ثُمَّ قَالَ: اللّٰهُمَّ هٰؤُلَاءِ أَهْلُ بَيْتِي فَأَذْهِبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَطَهِّرْهُمْ تَطْهِيرًا. قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ: وَأَنَا۬ مَعَهُمْ يَا نَبِيَّ اللّٰهِ قَالَ: أَنْتِ عَلٰى مَكَانِكِ وَأَنْتِ عَلٰى خَيْرٍ
71.HADİS
Nebi (s.a.v)’in üvey oğlu Ömer b. Ebî Seleme (r.a.)’dan rivayet edildiğine şöyle demiştir: “Ey ehl-i beyt! Allah sizden ancak kiri gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor.” (el-Ahzâb, 33/33) âyeti Nebi (s.a.v.)’e Ümmü Seleme’nin evinde indiği zaman (Rasûlullah), Fâtımâ, Hasan ve Hüseyin’i çağırdı ve onları bir örtü ile örttü. Ali ise arkasındaydı. Onu da (başka) bir örtü ile örttü. Sonra şöyle buyurdu: “Allah’ım, bunlar benim ehl-i beytimdir. Onlardan kiri gider ve onları tertemiz eyle.” Ümmü Seleme: “Ey Allah’ın Nebî’si, ben de onlarla beraber miyim?” dedi. (Rasûlullah): “Sen yerinde dur! Sen (zaten) hayır üzeresin”[1] buyurdu… (Tirmizî, Tefsir)
[1] Bu ifade iki manaya gelebilir:
1- “Yerinde dur. Sen zaten Ehl-i Beytimdensin. Örtünün altına girmene gerek yoktur…”
2- “Yerinde dur. Her ne kadar Ehl-i Beytimden olmasan da yine hayır üzeresin…”
Âlimler bu iki ihtimalden birincisini tercih etmişlerdir…
Bu yazı yorumlara kapalı.