اَلْحَدِيثُ السَّابِعُ وَالْعِشْرُونَ
أَخْرَجَ الطَّبَرَانِىُّ فِي الْأَوْسَطِ عَنْ أَبِي سَعِيدٍۨ الْخُدْرِيِّ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللّٰهِ صَلَّي اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَها نَجَا وَمَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ، وَإِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي فِيكُمْ مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ ف۪ي بَنِي إِسْرَائِيلَ مَنْ دَخَلَهُ غُفِرَ لَهُ
27.HADİS
(Taberânî Evsat’ta tahriç etti…)
Ebû Saîd el-Hudrî (r.a)’dan rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.v.)’i şöyle buyururken işittim: “Muhakkak ehl-i beytimin durumu, Nuh’un gemisinin misali gibidir. Her kim ona binerse kurtulur, kim de ondan geri durursa (binmezse) boğulur. Ve (yine) ehl-i beytimin içinizdeki durumu, Hıtta Kapısı’nın İsrailoğulları içerisindeki durumu gibidir. Her kim oradan (kapıdan) girerse affolunur…”
