عَنْ أُمِّ سَلْمَى قَالَتِ: اشْتَكَتْ فَاطِمَةُ شَكْوَاهَا الَّتِى قُبِضَتْ فِيهِ، فَكُنْتُ أُمَرِّضُهَا، فَأَصْبَحَتْ يَوْمًا كَأَمْثَلِ مَا رَأَيْتُهَا ف۪ى شَكْوَاهَا تِلْكَ. قَالَتْ: وَخَرَجَ عَلِىٌّ لِبَعْضِ حَاجَتِهِ، فَقَالَتْ: يَا أُمَّهِ اسْكُبِى لِى غُسْلًا. فَسَكَبْتُ لَهَا غُسْلًا، فَاغْتَسَلَتْ كَأَحْسَنِ مَا رَأَيْتُهَا تَغْتَسِلُ. ثُمَّ قَالَتْ: يَا أُمَّهْ أَعْطِينِى ثِيَابِىَ الْجُدُدَ. فَأَعْطَيْتُهَا، فَلَبِسَتْهَا. ثُمَّ قَالَتْ: يَا أُمَّهْ قَدِّمِى لِى فِرَاشِى وَسَطَ الْبَيْتِ. فَفَعَلْتُ، وَاضْطَجَعَتْ وَاسْتَقْبَلَتِ الْقِبْلَةَ، وَجَعَلَتْ يَدَهَا تَحْتَ خَدِّهَا، ثُمَّ قَالَتْ: يَا أُمَّهْ إِنِّى مَقْبُوضَةٌۨ الْاٰنَ، وَقَدْ تَطَهَّرْتُ فَلَا يَكْشِفُنِى أَحَدٌ. فَقُبِضَتْ مَكَانَهَا. قَالَتْ: فَجَاءَ عَلِىٌّ فَأَخْبَرْتُهُ
30.HADİS
Ümmü Selmâ (r.anhâ)’dan rivayet edildiğine göre şöyle demiştir: Fâtımâ, vefat(ına sebep olan) hastalığına yakalanmıştı. Bende onun (hemşireliğini) hasta bakıcılığını yapıyordum. Bir gün durumu, bu hastalığı süresince gördüğümün en ağır halini aldı. (Ümmü Selmâ) dedi ki: Ali de bazı işlerini (görmek için evden) çıktmıştı. (Fâtımâ): “Anacığım, bana gusül için (su) dök” dedi. Ben gusül için (su) döktüm, (Fâtıma bugüne kadar) gördüğüm en güzel guslünü aldı. Sonra: “Anacığım, bana yeni elbiselerimi ver” dedi. Ben de verdim ve onu giydi. Sonra: “Anacığım, benim için yatağımı evin ortasına ser” dedi. Ben de (söylediğini) yaptım ve (Fâtımâ yatağına) yanı üzerine uzandı, kıbleye yöneldi ve elini yanağının altına koydu. Sonra: “Anacığım, ben şimdi vefat edeceğim. Muhakkak temizlendim (yıkandım), kimse ben (vefat ettikten sonra üzerimi) açmasın” dedi. Böylece olduğu yerde vefat etti. (Ümmü Selmâ) dedi ki: (Sonra) Ali geldi ve ben de ona (hadiseyi) haber verdim…” (Müsned, Ahmed b. Hanbel, Müsnedü’n-Nisâ, Hadîsü Ümmi Selmâ)
