عَنْ فِطْرِ بْنِ خَلِيفَةَ ، عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ ، عَنْ عَمْرٍو ذِي مَرَّ ، وَعَنْ سَعِيدِ بْنِ وَهْبٍ ، وَعَنْ زَيْدِ بْنِ يُثَيْعٍ ، قَالُوا : سَمِعْنا عَلِيًّا ، يَقُولُ : نَشَدْتُ اللَّهَ رَجُلاً سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، يَقُولُ يَوْمَ غَدِيرِ خُمٍّ لَمَّا قَامَ ، فَقَامَ إِلَيْهِ ثَلاثَةُ عَشَرَ رَجُلاً ، فَشَهِدُوا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، قَالَ: أَلَسْتُ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ، قَالُوا : بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ ، قَالَ : فَأَخَذَ بِيَدِ عَلِيٍّ ، فَقَالَ : مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهَذَا مَوْلاهُ ، اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ ، وَعَادِ مَنْ عَادَاهُ ، وَأَحِبَّ مَنْ أَحَبَّهُ ، وَأَبْغِضْ مَنْ أَبْغَضَهُ ، وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ ، وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ
3.HADİS
Fıtr b. Halîfe, Ebî İshak, Amr Zî Merra, Saîd b. Vehb ve Zeyd b. Yusey’ (r.anhum)’den rivayetle, dediler ki; Biz Ali’yi şöyle derken işittik: “Gadîri Hum (mevkiinde) kalkıp (bir hutbe îrad eylediği zaman) Rasûlullah (s.a.v.)’i işiten bir kimse varsa Allah hakkı için (işittiklerini söylesin).” Bunun üzerine (Bedir ashabından) on üç kişi ona doğru kalktı ve Rasûlullah (s.a.v.)’in şöyle dediğine şahitlik ettiler: “Ben mü’minlere kendi canlarından daha öncelikli değilmiyim?” (Oradakiler): “Evet Ya Rasûlallah” dediler. (Râvîler) dedi ki; Bunun üzerine (Râsulullah) Ali’nin elini tuttu ve: “Ben kimin velîsi isem bu da onun velîsidir. Ey Allah’ım kim onu velî edinirse Sende onun velîsi ol, kim ona düşmanlık ederse Sende ona düşmanlık et, kim onu severse Sende onu sev, kim ona buğzederse Sende ona buğzet, kim ona yardım ederse Sende ona yardım et, kim onu yardımsız bırakırsa Sende onu yardımsız bırak” buyurdu… (Bezzâr, Müsned, Müsned Ali B. Ebî Talib)
